Geen grotere schande dan een verpakking op de grond te gooien. Behalve de zwammendoosjes van het luxecosmeticalabel Haeckels. ‘Wie het geheel in de tuin kiepert, krijgt er bloemen voor terug’, aldus oprichter Dom Bridges. Daarmee buigt hij niet alleen ‘zero waste’ om tot ‘positive waste’. Plots ligt de lat voor duurzaam ondernemen een pak hoger. Tekst: An Bogaerts
Toen de 45-jarige Dom Bridges (niet te verwarren met Hollywoodacteur Don Bridges) in 2013 een beautyshop opende op de zeedijk van Margate, gaf de lokale bevolking hem geen schijn van kans. Beauty in Margate? Komaan zeg. Margate, vlak bij Ramsgate en Canterbury, is Londen niet. Integendeel, het had lange tijd een marginaal imago. Maar voor Bridges het goed en wel besefte, stonden zijn beautyproducten op de rekken van het luxewarenhuis Selfridges naast grote merken als Le Labo en Frederic Malle. Had het toonaangevende magazine Monocle de weg naar zijn shop gevonden en was ook de baas van Ace Hotels komen kijken. In 2017 prijkten de Haeckels-producten op de Handmade-tentoonstelling van het magazine Wallpaper, een van de highlights tijdens de designweek van Milaan.
Imago van zeewier
Enkele jaren voordien was Bridges nog een succesvolle regisseur van televisiereclames. Een goedbetaalde job, daar niet van. Tot zijn geweten begon te knagen. Mensen aanzetten tot consumptie van allerlei spullen die de planeet om zeep helpen? ‘Ik was in Shanghai bezig met een reclamespot voor douchegel. We zochten naar manieren om het spul extra te laten schuimen toen ik werd overvallen door de gedachte ‘waar ben ik in godsnaam mee bezig?’ Ik heb meteen mijn vrouw gebeld en ben naar de UK teruggekeerd.’
Wat Bridges wel mee naar huis nam vanuit Azië was een herwonnen appreciatie voor zeewier, dat hij ginder veelvuldig zag opduiken in eten, drinken en cosmetica. ‘In Margate wordt er neergekeken op zeewier. Een nadeel dat je er nu eenmaal bij moet nemen wanneer je aan zee woont.’
Dat imago wilde Bridges graag bijschaven. Bij gebrek aan een ‘echte’ job begon hij te experimenteren met zeep maken met zeewier. Meer om zijn gelijk te halen wat dat zeewier betreft dan om er echt een business van te maken. Hij las tientallen boeken over de positieve invloed van zeewier op de huid en bekeek honderden doe-het-zelfzeepmaakfilmpjes op YouTube.
De eerste repen waar Bridges tevreden over was, gingen naar vrienden en familie. ‘Het is zo’n mooie zeep. We durven ze niet te gebruiken’, klonk het unaniem. Voor Bridges was dat de trigger om verder te gaan. ‘Van het verguisde zeewier had ik iets gemaakt dat te mooi was om te gebruiken.’
Gps-collectie
Bridges richtte thuis een laboratorium in en doopte zijn merk Haeckels, naar de 19de-eeuwse Duitse botanist Ernst Haeckel. Behalve zeep waagde Bridges zich ook aan baardolie, geurstokjes, kaarsen en parfum. Daarna volgden verzorgingsproducten, zoals serums, maskers en dagcrèmes. ‘Alle ingrediënten zijn 100 procent natuurlijk, daar wil ik geen
compromissen over sluiten. En alle benodigdheden koop ik binnen een straal van 30 kilometer rond mijn lab: de ingrediënten tot en met de flesjes, de doppen en de dozen.’
Dat lokaal ‘sourcen’ zit in de naam van de Haeckels-producten. De ‘My Garden’-kaars bestaat uit venkel, basilicum en gras uit Bridges’ eigen tuin in Margate. In de Gps-collectie parfums en kaarsen krijgt elk product de gps-code van waar de ingrediënten geoogst werden. Zo adem ik op dit eigenste moment de geur 1°24’9’E 51°23’34’N in, wat overeenkomt met de locatie van Walpole Bay, een kuststrook ten noordoosten van Margate.
Voor alle duidelijkheid: zeewier plukken voor commerciële doeleinden mag niet zomaar. Bridges is een van de twee licentiehouders in de UK die het zeewier mogen oogsten. ‘Dat ik elke dag letterlijk met mijn neus op de zee zit, maakt mijn toewijding voor de klimaatzaak nog groter. Ik word er elke dag opnieuw aan herinnerd hoe belangrijk het is om de banden tussen mens en natuur te versterken, en om een zo klein mogelijke voetafdruk na te laten.’
Mycelium
Die voetafdruk postte Bridges - die een dochter van bijna acht jaar heeft en enkele weken geleden ook een zoontje adopteerde - afgelopen zomer op zijn Instagram. Een voetafdruk in het zand: dat is de enige impact van het bedrijf als het zeewier oogst en verwerkt tot schoonheidsproducten. Het was meteen de teaser voor de nieuwe verpakkingen die Haeckels ontwikkelde: verpakkingen in mycelium.
Mycelium is het wortelsysteem van zwammen, een netwerk van witte draden dat zich normaal gezien ondergronds vormt. Om daar verpakkingen van te maken, worden de zwamwortels vermengd met zaagsel, vlas en hennep. Voor extra stevigheid en volume. Dat mengsel wordt in een mal gegoten om zo de juiste vorm te bekomen. Tijdens het drogen krijgt het mycelium een zachte, fluweelachtige textuur.
Het grote voordeel van mycelium is dat het volledig composteert in de tuin, én dat het via de wortels ook extra nutriënten en mineralen aan de grond toevoegt. Mycelium is bovendien heel licht, vuurbestendig en het kan tegen een stootje.
Dom Bridges is niet de eerste die met mycelium werkt. Mycelium wordt al op kleine schaal ge- bruikt om isolatiemateriaal te vervangen en ook Ikea experimenteert met mycelium om de voetafdruk van zijn verpakkingen te verkleinen. ‘Wat zo bijzonder is aan onze verpakking is dat we het mycelium niet mooier proberen te maken dan het is. Je krijgt de ruwe, onafgewerkte vorm waarin de wortels groeien. We voegen er wel zaden aan toe. Het papiertje waarop we meer uitleg geven over het product in kwestie zit boordevol bloemzaden die op dezelfde plek werden geoogst als de ingrediënten van het parfum, de kaars of de olie die het vergezelt’, legt Bridges uit.
Wie de myceliumverpakking in de tuin achterlaat, kan na enkele weken een mooi bloemperkje ontdekken. ‘In ideale omstandigheden toch’, lacht Bridges. ‘Nog slimmer is het om het papier binnenshuis te laten kiemen in een pot en die daarna over te planten in de tuin. Zoals alle hobbytuinders weten, heb je dan veel meer kans op mooie bloemen.’
